Дыванамі я заслала ложак мой, шматколернымі тканінамі з Эгіпту,
І прыводзілі Салямону коней з Эгіпту і з Куэ, і купцы валадарскія куплялі [коней] па вызначаным кошце.
Дываны яна робіць сабе, вісон і пурпур — адзеньне яе.
таму выйшла на спатканьне табе, прагнула бачыць аблічча тваё і знайшла цябе.
«Які прыгожы ты, любы мой, які цудоўны! Ложак наш — зеляніна,
І асаромяцца тыя, якія працуюць пры чэсаным лёне, і ткачы палотнаў зьбялеюць.
З вісону аздобнага Эгіпецкага зрабілі ветразь твой, каб быў для цябе сьцягам. Блакіт і пурпур з астравоў Эліша былі накрыцьцём тваім.
Вось, Я кідаю на ложак яе і тых, якія чужаложаць з ёю, — у вялікі прыгнёт, калі не навернуцца ад справаў сваіх,