Як доўга, гультаю, будзеш спаць? Калі ты ўстанеш ад сну свайго?
Зразумейце, бязглуздыя з народу! І калі, бязглуздыя, паразумнееце?
«Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем?
Лянота кідае ў сон, і нядбайная душа будзе цярпець голад.
Не любі спаць, каб табе не зьбяднець, адкрый вочы свае, і насыцішся хлебам.
Дзьверы варочаюцца на завесах сваіх, а гультай — на ложку сваім.
Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш,
Ідзі да мураша, гультаю, і паглядзі на шляхі ягоныя, і станься мудрым.
але ён летам загатаўляе хлеб сабе і зьбірае ежу сваю ў жніво.
Дурань складвае рукі свае і зьядае цела сваё.
Абмый ад ліхоты сэрца тваё, Ерусалім, каб ты быў уратаваны! Дакуль жа будуць у табе думкі твае нягодныя?
Быў чалавек, пасланы ад Бога; імя яго Ян.
І гэтак [рабіце], ведаючы час, што ўжо гадзіна абудзіцца нам зо-сну, бо цяпер бліжэй да нас збаўленьне, чым калі мы паверылі.
таму сказана: «Устань, ты, які сьпіш, і ўваскрэсьні з мёртвых, і асьвеціць цябе Хрыстос».