лыпае вачыма сваімі, круціць нагамі сваімі, пальцамі сваімі знакі дае,
Чаму так абураецца сэрца тваё, і чаму так ганарліва глядзяць вочы твае,
Не пастаўлю перад вачыма маімі рэчы нягодныя; учынкі паганыя я ненавіджу, не прылепяцца яны да мяне.
Няхай ня радуюцца з мяне тыя, што варагуюць са мною няслушна, няхай не міргаюць вачыма тыя, што ненавідзяць мяне без прычыны.
Хто міргае вачыма, той робіць прыкрасьць, і той, хто мае вусны неразумныя, упадзе.
Як яна не разумее сьцежкі жыцьця, дык хістаюцца крокі яе, і ты ня можаш ведаць іх.
Тады будзеш клікаць, і ГОСПАД адкажа, будзеш крычаць, і Ён скажа: «Вось Я!» Калі ты прыбярэш спаміж сябе ярмо і ня будзеш пагражаць пальцам і гаварыць ліхое,