і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая, як чалавек узброены.
Лянівая рука робіць бедным, а рука працавітая ўзбагачае.
Душа гультая жадае і ня мае нічога, а душа руплівага будзе насычаная.
Лянота кідае ў сон, і нядбайная душа будзе цярпець голад.
Не любі спаць, каб табе не зьбяднець, адкрый вочы свае, і насыцішся хлебам.
Гультай ня хоча араць, бо холадна, таму будзе прасіць у час жніва, і [не атрымае] нічога.
бо п’яніца і абжора зьбяднеюць, і заспанасьць апране ў лахманы.
«Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш.
і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая — як чалавек узброены».
Дурань складвае рукі свае і зьядае цела сваё.