Яна адчувае, што добры занятак яе, і сьветач яе ня тухне і ўначы.
Было, што ўдзень жэрла мяне гарачыня, і мароз — уначы; і ўцякаў сон мой з вачэй маіх.
Ці ў славе жывуць дзеці ягоныя, ён ня ведае, ці ў ганьбе, ён не разумее.
Надарэмна для вас рана ўставаць, позна сядзець і есьці хлеб у смутку, бо Свайму ўлюбёнаму Ён дае ў сьне.
Яна падпярэзвае моцаю сьцёгны свае і ўмацоўвае рамёны свае.
Працягвае рукі свае да кудзелі, а далоні яе трымаюць верацяно.
Вы памятаеце, браты, працу нашую і стому, уначы і ўдзень працуючы, каб ня быць цяжарам каму з вас, мы абвяшчалі вам Эвангельле Божае.