Бо хто зьбівае малако, атрымае масла, і хто ўдарыць у нос, атрымае кроў, а хто выклікае гнеў, атрымае сварку.
І ўзяў масла і малака, і цяля, якое прыгатаваў, і паклаў перад абліччам Іх, і сам стаў каля Іх пад дрэвам, і яны елі.
Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.
Чалавек гняўлівы выклікае звадкі, а няскоры да гневу супакойвае спрэчку.
Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў.
Пачатак звадкі — прарыў вады, перш, чым спрэчка пачнецца, пакінь [яе].
Вугаль — для жару, дровы — для агню, а чалавек сварлівы — для распальваньня спрэчкі.
Душа надзьмутая ўзьнімае звадку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе насычаны.
Гняўлівы чалавек усчынае звадку, а раз’юшаны [ўчыняе] багата правінаў.
Словы Лемуэля, валадара, выслоўі, якім навучыла яго маці ягоная.