Калі з маленства песьціць слугу свайго, урэшце, той станецца гаспадаром.
І сказаў Абрам: «Вось, ня даў Ты мне насеньня. І вось, народжаны ў доме маім [слуга] будзе спадкаемцам маім».
Дубец і дакор даюць мудрасьць, а дзіцё, пакінутае [само сабе], — сорам для маці яго.
Ці бачыў ты чалавека, хуткага на словы? На дурня большая надзея, чым на такога.
Гняўлівы чалавек усчынае звадку, а раз’юшаны [ўчыняе] багата правінаў.
ганебнай жанчыны, калі яна замуж выходзіць, і нявольніцы, калі яна спадкуе па гаспадыні сваёй.
Сказаў сам у сабе аканом: “Што мне рабіць, бо пан мой забірае ад мяне гаспадараваньне? Капаць ня здолею, жабраваць саромеюся.
У аднаго ж сотніка слуга, якога той цаніў, быў хворы пры сьмерці.
а тая, што жыве ў распусьце, жывучы, мёртвая.