Дурань выяўляе ўвесь свой дух, а мудры затрымлівае яго на пазьней.
Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.
Чалавек разумны прыхоўвае веданьне, а сэрца дурняў абвяшчае глупства.
У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая.
Розум чалавека стрымлівае гнеў ягоны, і слава яго — у прабачэньні правінаў.
Дзеля гэтага разумны ў гэты час маўчыць, бо гэта час ліхі.
Ня верце бліжняму, не спадзявайцеся на сябра; ад той, якая ляжыць на ўлоньні тваім, захоўвай дзьверы вуснаў тваіх.
І адкрыў ён усё сэрца сваё, і сказаў ёй: «Ніколі галавы маёй не дакраналася лязо, бо я — назір Божы ад улоньня маці маёй. Калі абгаліць мне [галаву], адыйдзе ад мяне сіла мая, і я стануся слабы, як іншыя людзі».