Як у вадзе аблічча да аблічча, так сэрца чалавека — да чалавека.
І бачыў ГОСПАД, што вялікае зло [сярод] людзей на зямлі, і што ўсе намеры думак сэрца іхняга — толькі на зло ўсякі дзень.
Ён уфармаваў сэрца кожнага з іх, Ён зважае на ўсе ўчынкі іхнія.
Хто даглядае дрэва фігавае, будзе есьці плады яго, а хто пільнуецца гаспадара свайго, будзе ў пашане.
Адхлань і пекла ненасытныя, і вочы чалавека ненасытныя.
бо з нутра, з сэрца чалавечага выходзяць благія думкі, чужалоства, распуснасьць, забойствы,