Няроўныя ногі кульгавага, таксама прыказка ў вуснах дурня.
І стрэліць Бог у іх стралою, зьнянацку атрымалі яны ўдар,
Не пасуе бязглуздаму паважная мова, тым больш шляхетнаму вусны брахлівыя.
Падцінае сабе ногі і п’е шкоду сваю той, хто праз рукі дурня слова пасылае.
Як прывязваць камень да вяроўкі, так аддаваць пашану дурню.
Як калючка ў руцэ п’янага, так прыказка ў вуснах дурня.
І Ён сказаў ім: «Вядома, вы скажаце Мне гэткую прыповесьць: “Лекару, аздараві Самога Сябе; зрабі і тут, у бацькаўшчыне Сваёй, тое, што, мы чулі, сталася ў Капэрнауме”».