Дзьверы варочаюцца на завесах сваіх, а гультай — на ложку сваім.
Рука руплівых будзе мець уладу, а нядбайныя будуць даньнікамі.
Гультай не сьпячэ ўпаляванага, а маёмасьць чалавека руплівага каштоўная.
«Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш.
Ідзі да мураша, гультаю, і паглядзі на шляхі ягоныя, і станься мудрым.
каб ня стацца вам маруднымі, але пераймальнікамі тых, якія праз веру і доўгацярплівасьць бяруць у спадчыну абяцаньні.