Праходзіў я праз поле гультая і праз вінаграднік чалавека бяз розуму,
Паслухай мяне, і я распавяду табе, і тое, што бачыў, раскажу табе,
Часьцей бачыў я [зьнішчэньне] тых, што дапускаюцца злачынства і няпраўды, і самі яны зьбіраюць плады рук сваіх.
Як мы дасьледавалі гэта, так і ёсьць. Паслухай гэта, і сам зразумееш».
Убачаць гэта правыя і ўзьвесяляцца; і ўсякая несправядлівасьць закрые вусны свае.
Я быў малады і стаўся стары, і ня бачыў, каб праведнік быў пакінуты, каб насеньне ягонае шукала хлеба.
У вуснах разумнага знаходзіцца мудрасьць, а кій — на сьпіне бязглуздага.
Хто абрабляе зямлю сваю, той насыціцца хлебам, а хто ганяецца за марнасьцю, той ня мае розуму.
Душа гультая жадае і ня мае нічога, а душа руплівага будзе насычаная.
Хто чужаложыць з жанчынаю, той бязглузды; загубіць душу сваю той, хто гэтак чыніць.
Дзе лянота, там правісае столь, і дзе апушчаны рукі, там працякае дом.
Усё гэта я бачыў у дні марнасьці маёй: вось, праведнік гіне ў праведнасьці сваёй, і вось бязбожнік доўга жыве ў ліхоце сваёй.