Дурасьць прывязаная да сэрца юнака, але дубец настаўленьня выганіць яе.
Хто ж можа нячыстага зрабіць чыстым? Хіба ніхто!
Бо я ведаю правіну маю, і грэх мой перада мною заўсёды.
Хто шкадуе дубца свайго, той ненавідзіць сына свайго, а хто любіць яго, той з маленства настаўляе яго.
Карай сына свайго, пакуль ёсьць надзея, і няхай не спрычыніцца да загубы яго душа твая.
Вытні і раны — лекавальная масьць, [якая пазбаўляе] ад ліхоты, і ўдары [ачышчаюць] глыбіню нутра.
Дубец і дакор даюць мудрасьць, а дзіцё, пакінутае [само сабе], — сорам для маці яго.
Карай сына твайго, і ён дасьць табе супачыць, і дасьць асалоду для душы тваёй.
Народжанае з цела ёсьць цела, а народжанае з Духа ёсьць дух.
між якімі і мы ўсе жылі некалі ў пажаданьнях цела нашага, выконваючы волю цела і думак, і былі па прыродзе дзецьмі гневу, як і іншыя, —