Валадар, які сядзіць на судовым пасадзе, раскідвае вачыма сваімі ўсякую ліхоту.
ён — як сьвятло заранкі пры ўзыходзе сонца, як раніца без хмурынак, як яснасьць пасьля дажджу, і як трава, што [расьце] з зямлі”.
І зрабіў залю з пасадам, у якой судзіў, залю судовую, і ашаляваў яе дошкай кедровай ад падлогі да столі.
Няхай ён судзіць убогіх з народу, выбаўляе сыноў беднякоў і скрышыць прыгнятальнікаў.
А Ты, ГОСПАДЗЕ, узвышаны на вякі!
І моц Валадара, Які любіць суд. Ты ўстанавіў справядлівасьць, Ты суд і праведнасьць учыніў у Якубе.
Агіда для валадара — учынкі бязбожныя, бо пасад умацоўваецца праведнасьцю.
Мудры валадар раскідае бязбожнікаў і зьверне на іх кола [малатарнае].
Прыбяры бязбожніка ад аблічча валадара, і пасад ягоны ўмацуецца праведнасьцю.
Валадар, які судзіць убогіх паводле праўды, умацуе пасад свой на вякі.
Вось, валадар будзе панаваць у праведнасьці, і князі кіраваць будуць у правасудзьдзі.
Хто не са Мною, той супраць Мяне; і хто не зьбірае са Мною, той раскідвае.