Усе браты беднага ненавідзяць яго, тым больш сябры ягоныя аддаляюцца ад яго; той бяжыць, каб паразмаўляць, але іх няма.
Сэрца маё трапечацца; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх — няма яго ў мяне.
Тыя, што любілі мяне, і бліжнія мае стаяць насупраць ранаў маіх, і сваякі мае стаяць здалёк ад мяне.
атачаюць мяне, як вада, кожны дзень, абступаюць мяне разам.
Націснула на мяне ярасьць Твая, і ўсімі хвалямі Тваімі прыціснуў Ты мяне. (Сэлях)
Маёмасьць багатага — умацаваны горад для яго, загуба для бедных — галеча іхняя.
Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага.
Бедны гаворыць, умольваючы, а багаты адказвае груба.
Маёмасьць дадае шматлікіх сяброў, а ўбогага пакідае бліжні ягоны.
Хто вушы свае затыкае на крык убогага, той сам будзе клікаць, але ня будзе адказу.
Не пакідай бліжняга твайго і бліжняга бацькі твайго, і ў дом брата твайго не хадзі ў дзень няшчасьця твайго, бо лепш сусед блізка, чым брат далёка.
А вы зьняважылі ўбогага. Ці ж не багатыя прыгнятаюць вас, і ці ж не яны цягаюць вас у суды?