Словы дурня прыводзяць да спрэчкі, і вусны ягоныя выклікаюць бойку.
Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.
Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.
Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены.
У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх.
Пачатак звадкі — прарыў вады, перш, чым спрэчка пачнецца, пакінь [яе].
Зласьлівы няхай атрымае пакараньне, бо калі пашкадуеш яго, яшчэ больш павялічыш [кару].
Падрыхтаваныя прысуды для насьмешнікаў, а хвастаньне — на плечы дурняў.
Слава для чалавека — пакінуць спрэчку, а ўсе неразумныя задзірлівыя.
Выгані насьмешніка, і адыйдзе звадка, і суцішацца спрэчкі і абразы.
Лепей жыць у куце на даху, чым са сварліваю жонкаю ў прасторным доме.
Камень цяжкі і пясок важкі, але гнеў неразумнага цяжэйшы за іх абодвух.
Мудры чалавек, судзячыся з неразумным, і злуецца, і сьмяецца, і ня мае спакою.