Радаснае сэрца аздараўляе, [нібы] лекі, а маркотны дух сушыць косткі.
Я выліўся, быццам вада, і разьдзяліліся ўсе косткі мае. Сталася сэрца маё як воск, растапілася ў нутры маім.
Смутак у сэрцы чалавека прыгнятае яго, а добрае слова разьвяселіць яго.
Радаснае сэрца робіць аблічча вясёлым, а калі сэрца сумуе — дух разьбіты.
Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.
Дух чалавека пераносіць немач сваю, але дух маркотны хто можа ўзьняць.
Пра сьмех сказаў я: “Шаленства!”, і пра радасьць: “Што яна зробіць?”
так што лепш ужо вам дараваць [яму] і суцешыць, каб гэтакі ня быў ахоплены смуткам празьмерным.
Бо смутак паводле Бога робіць нязьменнае навяртаньне на збаўленьне, а смутак гэтага сьвету робіць сьмерць.