Хто адкідае настаўленьне, грэбуе душою сваёю, а хто слухае дакараньні, здабывае розум.
і ненавідзіш настаўленьне, і словы Мае за сябе кідаеш?
Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.
На сьцежцы жыцьця той, хто прыймае настаўленьне, а хто адкідае дакараньне — блукае.
Галеча і ганьба таму, хто адкідае настаўленьне, а той, хто прыймае дакараньні, будзе ў пашане.
Сэрца разумнае шукае веданьня, а вусны неразумных жывяцца дурнотаю.
Дурасьць — радасьць для невука, а чалавек разумны ідзе простай дарогай.
Вуха, якое слухае дакараньні жыцьця, будзе жыць сярод мудрых.
Страх перад ГОСПАДАМ навучае мудрасьці, і ўпакораньне папераджае славу.
Неразумны грэбуе настаўленьнем бацькі, а хто зважае на дакараньні — разумнее.
Навошта грошы ў руцэ дурнога, каб набыць мудрасьці, калі няма розуму?
Сэрца разважнае набывае веды, і вуха мудрых шукае веданьня.
Слухай парады і прыймай настаўленьне, каб стаўся ты мудрым пры канцы [дзён].
Чалавек, які на дакараньне робіць цьвёрдым карак свой, раптоўна будзе зьнішчаны, і ня будзе аздараўленьня.
Лепш чалавеку слухаць дакараньні мудрага, чым слухаць сьпеў дурняў.
Дзе вас яшчэ ўдарыць, калі вы множыце злачынствы? Уся галава хворая, і ўсё сэрца млоснае;
Выраз аблічча іхняга сьведчыць супраць іх, як Садом выяўляюць яны грэх свой і не хаваюць [яго]. Гора душы іхняй, бо яны самі сабе рыхтуюць зло.
ГОСПАДЗЕ, ці ж вочы Твае ня [зьвернуты] да праўды? Ты ўдарыў іх, а ім не баліць, Ты панішчыў іх, а яны адмовіліся прыняць настаўленьне; яны закамянілі абліччы свае горш за скалу і адмовіліся навярнуцца.
Калі чалавек будзе мець сына непаслухмянага і ўпорыстага, які ня слухае голас бацькі свайго і голас маці сваёй, і каралі яго, але ён ня слухаўся іх,
і скажуць старшыням гораду свайго: “Сын наш гэты непаслухмяны і ўпорысты, ня слухае голасу нашага, аддаецца распусьце і п’янству”.
гледзячы, каб хто ня страціў ласкі Божае; каб які корань горычы, вырасшы ўверх, не зрабіў шкоды, і каб праз яго не занячысьціліся многія;
Будзьце ж выканаўцамі слова, а не слухачамі толькі, якія ўводзяць у зман саміх сябе.
Я тых, каго люблю, дакараю і караю. Дык будзь руплівы і навярніся.