Язык мудрых прыносіць веды, а вусны неразумных выказваюць глупства.
Кіраўніку хору: на лад “Лілеі”. Сыноў Караха. Навучаньне. Песьня вясельная.
Увечары яны вяртаюцца, выюць, быццам сабакі, і горад абыходзяць наўкола.
Чалавек разумны прыхоўвае веданьне, а сэрца дурняў абвяшчае глупства.
Кожны разумны дзейнічае з веданьнем, а дурны выяўляе неразумнасьць.
Радуецца чалавек з адказу вуснаў сваіх, і якое добрае слова адпаведнае.
Сэрца праведніка разважае пра адказ, а вусны бязбожнікаў вымаўляюць ліхоту.
Вусны мудрых сеюць веды, а сэрца бязглуздых не такое.
Сэрца мудрага робіць разважлівымі вусны ягоныя і мове ягонай дадае ведаў.
каб меў ты разважлівасьць, і вусны твае захавалі веданьне.
Бязглузды памнажае словы, хоць ня ведае чалавек, што будзе потым, і што пасьля яго станецца, хто распавядзе яму?
Калі абяцаеш абяцаньне Богу, не марудзь выканаць яго, бо Ён ня мае ўпадабаньня да дурняў. Калі што абяцаеш — споўні.
Госпад ГОСПАД даў Мне язык вучня, каб Я ведаў, як падтрымаць зьняможанага словам бадзёрым. Кожную раніцу Ён абуджае вуха Маё, каб Я слухаў Яго, як вучань.