Смутак у сэрцы чалавека прыгнятае яго, а добрае слова разьвяселіць яго.
Сьмярдзяць, гнаяцца раны мае дзеля дурасьці маёй.
Як рана ў костках маіх, зьневажалі мяне ворагі мае, гаворачы мне ўвесь дзень: «Дзе Бог твой?»
Ёсьць такі, што лапоча і раніць, як мечам, а язык мудрага лечыць.
Праведнік мае перавагу над бліжнім сваім, а шлях бязбожнікаў зводзіць іх саміх.
Сэрца ведае горыч душы сваёй, і ў радасьць ягоную ня ўвойдзе чужынец.
Радаснае сэрца робіць аблічча вясёлым, а калі сэрца сумуе — дух разьбіты.
Усе дні прыгнечанага ліхія, а ў каго добра на сэрцы, у таго заўсёды бяседа.
Радуецца чалавек з адказу вуснаў сваіх, і якое добрае слова адпаведнае.
Сьвятло вачэй радуе сэрца, і добрая вестка ўмацоўвае косткі.
Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.
Радаснае сэрца аздараўляе, [нібы] лекі, а маркотны дух сушыць косткі.
Дух чалавека пераносіць немач сваю, але дух маркотны хто можа ўзьняць.
Як залатыя яблыкі са срэбнымі ўпрыгожваньнямі, так слова, сказанае дарэчы.
Алей і кадзіла радуюць сэрца, а салодкасьць бліжняга — у парадзе ад душы.
Госпад ГОСПАД даў Мне язык вучня, каб Я ведаў, як падтрымаць зьняможанага словам бадзёрым. Кожную раніцу Ён абуджае вуха Маё, каб Я слухаў Яго, як вучань.
І адказаў ГОСПАД анёлу, які гаварыў са мною, словы добрыя, словы пацяшальныя.