Язык праведніка — адборнае срэбра, а сэрца бязбожніка нічога ня вартае.
І бачыў ГОСПАД, што вялікае зло [сярод] людзей на зямлі, і што ўсе намеры думак сэрца іхняга — толькі на зло ўсякі дзень.
І адчуў ГОСПАД пах прыемны, і сказаў ГОСПАД у сэрцы Сваім: «Ня буду больш праклінаць зямлю з-за чалавека, бо настаўленьне сэрца чалавечага злое ад маладосьці яго. І больш ня буду забіваць усяго жывога, як гэта зрабіў.
Вусны праведніка выказваюць мудрасьць, і язык ягоны гаворыць суд.
Ёсьць такі, што лапоча і раніць, як мечам, а язык мудрага лечыць.
Здаровы язык — дрэва жыцьця, а зласьлівы — заламаньне духа.
Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць.
Ёсьць золата і мноства пэрлінаў, але найкаштоўнейшая рэч — вусны разумныя.
бо якія думкі ў сэрцы ягоным, такі і ён. «Еш і пі», — кажа ён табе, але сэрца ягонае не з табою.
Плод мой лепшы за золата, і золата найчысьцейшае; і карысьць ад мяне лепшая за срэбра адборнае.
Сэрца [чалавека] больш здрадлівае, чым усё [астатняе], і невылечнае; хто спазнае яго?