I не ўзгадаў начальнік чашнікаў пра Язэпа, і забыўся на яго.
I сталася, што мінула два гады часу, і сьніў фараон, і вось, ён стаіць каля ракі.
I прамовіў начальнік чашнікаў фараону, кажучы: «Грахі мае ўзгадваю я сёньня.
І сказаў валадар: «Якое ўшанаваньне і ўзьвялічваньне былі зроблены Мардэхаю за гэта?» І сказалі юнакі валадара, якія служылі яму: «Ня зроблена яму анічога».
Пакінулі мяне сваякі мае, і тыя, што ведалі мяне, забыліся пра мяне.
аж да часу, калі выйшла справа ягоная, слова ГОСПАДА ачысьціла яго.
Я стаўся ганьбаю для ўсіх, што ўціскаюць мяне, і нават для суседзяў маіх, страхоцьцем — для знаёмых маіх; хто бачыць мяне на вуліцы, уцякае ад мяне.
Я забыты ў сэрцах, як мёртвы; я стаўся як посуд разьбіты.
Вы п’іцё віно куфлямі і мажацеся найлепшымі масьцямі, але не смуткуеце з прычыны загубы Язэпа!