I сталася, што яна зьвярталася да Язэпа штодня, а ён ня слухаў яе, каб легчы каля яе, і быць з ёю.
I сталася аднаго дня, і ён увайшоў у дом рабіць працу сваю, і нікога з людзей дому не было ў доме.
Але ён адмовіўся, і сказаў жонцы гаспадара свайго: «Вось, гаспадар мой ня рупіцца пры мне ні пра што ў доме, і ўсё, што мае, аддаў у руку маю.
Няма нікога, важнейшага за мяне, у доме гэтым; і ён не забараняе мне нічога, акрамя толькі цябе, бо ты — жонка ягоная. І як я магу ўчыніць такое вялікае злачынства і зграшыць супраць Бога».
Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,
каб выратаваць цябе ад чужой жанчыны і ад чужаніцы, што гаворыць лісьліва,
Вусны чужаніцы — глыбокая яма; на каго загневаўся ГОСПАД, той уваліцца туды.
Бо распусьніца — яма глыбокая, і чужая [жонка] — цесны калодзеж.
Яна цікуе, быццам забойца, і памнажае ліхадзеяў паміж людзьмі.
Бо вусны распусьніцы ацякаюць мёдам, і паднябеньне яе мякчэйшае за алей,
Аддалі ад яе шлях твой, і не падыходзь да дзьвярэй дому яе,
І схапіла яго, цалавала яго, і з бессаромным тварам казала яму:
каб яны захавалі цябе ад чужой жонкі, ад чужаніцы, што гаворыць словы лісьлівыя.
сядзіць каля дзьвярэй дому свайго на пасадзе, на вышынях гарадзкіх,
«Хто неразумны, няхай прыйдзе сюды», а да бязглуздага кажа:
Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі.
Уцякайце ад распусты. Усякі грэх, які робіць чалавек, ёсьць звонку цела, а распусьнік грашыць супраць уласнага цела.
Высьцерагайцеся ад усякага роду зла.
Дык хачу, каб маладыя [ўдовы] ішлі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі супраціўніку аніякае нагоды дзеля абмаўляньня,
Ад юнацкіх пажаданьняў уцякай, а імкніся да праведнасьці, веры, любові, супакою з тымі, хто прызывае Госпада ад чыстага сэрца.
Улюбёныя, прашу вас, як прыхадняў і вандроўнікаў, высьцерагайцеся цялесных пажаданьняў, якія змагаюцца супраць душы,