Калі [забойца] ўцячэ ў адзін з тых гарадоў, няхай ён стане перад брамай гораду і раскажа ў вушы старшыняў гораду таго справу сваю. І яны возьмуць яго ў горад, і дадуць яму месца на жыцьцё.
Калі я выходзіў да брамы гораду, і на плошчы ставіў сядзеньне маё,
Сыны ягоныя без ратунку, іх топчуць у браме, і няма каму ратаваць іх.
Не забяры душы маёй з грэшнікамі, ані жыцьця майго з людзьмі крывавымі,
У брамах [гораду] вядомы муж ейны, калі сядзіць сярод старшыняў зямлі.
І пачуў Эбэд-Мэлек з Кушу, адзін з эўнухаў, які быў у доме валадара, што Ярэмія ўкінуты ў яму, а валадар сядзеў у Браме Бэн’яміна.
каб праз дзьве нязьменныя рэчы, у якіх Богу хлусіць немагчыма, вялікае пацяшэньне мелі мы, якія прыбеглі ўхапіцца за надзею, што перад намі ляжыць,
каб уцякаў у іх той, хто забіў чалавека выпадкова, ненаўмысна, і будуць яны прыбежышчам ад мсьціўцы за кроў.