І Я зраблю мужа каштоўнейшым, чым золата найчысьцейшае, і чалавека — [каштоўнейшым,] чым золата з Афіру.
І яны прыйшлі ў Афір, і ўзялі адтуль золата чатырыста дваццаць талентаў, і прывезьлі яго валадару Салямону.
Афіра, Хавілю і Ёвава. Гэтыя ўсе — сыны Ёктана.
Ня плаціцца за яе ані золатам Афіру, ані каштоўным оніксам або шафірам.
Шчасьлівы той, хто немаўлятаў тваіх схопіць і паб’е аб скалу.
Усё адзеньне Тваё — [быццам] міра, альвас і касья; у палацы з косьці слановае [граньне] на струнах вяселіць Цябе.
І рэшта дрэваў у лесе ягоным будзе такой малой, што хлопчык іх палічыць.
Дзеля гэтага праклён зьядае зямлю, і пакутуюць жыхары ейныя. Дзеля гэтага чэзнуць жыхары зямлі, і засталося няшмат людзей.
І схопяць сем жанчынаў аднаго мужчыну ў той дзень, кажучы: «Хлеб свой будзем есьці і адзеньне сваё будзем апранаць. Дазволь толькі насіць нам імя тваё, здымі ганьбу нашую».
І я спытаў: «Як доўга, Госпадзе?» І Ён сказаў: «Пакуль ня будуць спустошаны гарады без жыхароў і дамы без людзей, і зямля будзе спустошана як пустка».
І выкіне ГОСПАД людзей, і будзе вялікая пустэча пасярод зямлі.