А калі вырвуць яго з месца ягонага, адрачэцца яно ад яго: “Ня ведаю я цябе”.
як гной прападзе ён, і тыя, што бачылі яго, спытаюцца: “Дзе ён?”
Вока, якое бачыла яго, ужо ня ўбачыць яго, і месца ягонае ня ўбачыць яго болей.
Ён не вяртаецца болей у дом свой, і месца ягонае болей не дачакаецца яго.
І ня ўгледзіць мяне вока чалавека, вочы Твае глянуць на мяне, а мяне ўжо няма.
і ў купу камянёў запускаюцца карані ягоныя, і паміж камянёў ён вырас.
бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.
Яшчэ крыху, і ня будзе бязбожніка; глянеш на месца ягонае, а яго няма!
але прамінуў ён, няма яго, і я шукаў яго, і не знайшоў.
Чалавек бязглузды ня будзе ведаць, і дурань не зразумее гэтага.