Саграшыў я, дык што маю зрабіць Табе, бо Ты дасьледуеш чалавека? Чаму зрабіў Ты, што я зрабіўся ворагам для Цябе, і сам сабе стаўся невыносным?
Ты, ГОСПАДЗЕ, толькі Ты, Ты Сам учыніў нябёсы, нябёсы нябёсаў і ўсё войска іхняе, зямлю і ўсё, што на ёй, моры і ўсё, што ў іх; і Ты даеш жыцьцё ўсім ім; і войска нябеснае Табе пакланяецца.
Калі б я саграшыў, Ты б убачыў, і не пакінуў бы грэху майго без пакараньня.
Скажу я Богу: “Не асуджай мяне, а пакажы мне, за што Ты мяне так судзіш?
што Ты шукаеш няправеднасьць маю і даведваешся грахі мае.
Бо Ты пішаш пра мяне прыкрасьці і прыгадваеш мне грахі маладосьці маёй.
Бо Ты палічыш нават крокі мае, і будзеш ласкавы адносна грахоў маіх.
Ці ж не за ліхоту тваю і незьлічоныя злачынствы твае?
Уздыханьні мае апярэджваюць хлеб мой, і скаргі мае ільюцца як вада.
Ці ўтойваў я грэх мой як [іншы] чалавек, і ці хаваў за пазухай правіну маю?
І ён паглядзіць на людзей і скажа: “Я грашыў і чыніў няправасьць, і не аднагароджана мне.
“Чысты я, бяз грэху, беззаганны, і няма віны ў-ва мне.
Бо ты сказаў: “Што за карысьць мне і што я атрымаю з гэтага, чым калі б я грашыў?”
Калі ты саграшыш, што зробіш ты Яму? І калі грахі твае памнажаюцца, чым ты зашкодзіш Яму?
Бо стрэлы Усемагутнага ў-ва мне, і атруту іхнюю п’е дух мой, і страхі Божыя ваююць супраць мяне.
Бо яны кнулі ліхое супраць Цябе, надумалі зламыснае, якое не змаглі [зьдзейсьніць],
ГОСПАДЗЕ! Да нябёсаў міласэрнасьць Твая, а вернасьць Твая — аж да аблокаў!
Божа, вярні нас назад. Асьвяці нас абліччам Тваім, і будзем збаўленыя!
Ён нацягнуў лук свой і паставіў мяне як мэту для стралы,