Хто ёсьць чалавек, што Ты ўслаўляеш яго, што Ты схіляеш сэрца Тваё да яго?
І Ты на такога зьвяртаеш вочы Твае і вядзеш яго на суд з Сабою.
«Ці можа чалавек быць карысным Богу? Разумны ледзь самаму сабе можа быць карысным.
Тым больш чалавек — гнілізна, і сын чалавечы — чарвяк».
Ці ж я — мора, або пачвара марская, што Ты паставіў пры мне варту?
ГОСПАДЗЕ, што ёсьць чалавек, што Ты ведаеш яго, і сын чалавечы, што Ты думаеш пра яго?
Калі я гляджу на неба Тваё, твор пальцаў Тваіх, на месяц і на зоркі, якія Ты паставіў,
я думаю: «Што ёсьць чалавек, што Ты памятаеш пра яго, і сын чалавечы, што Ты наведваеш яго?
Засьведчыў жа нехта недзе, кажучы: «Што ёсьць чалавек, што Ты ўзгадваеш яго, або сын чалавечы, што Ты адведваеш яго?
Як кажа прыказка старадаўняя: “Ад ліхіх ліха паходзіць”. Але рука мая ня будзе супраць цябе.