Калі я думаю сабе: “Няхай пацешыць мяне ложак мой і супакоіць жаль мой”,
Не супакойваўся я, не маўчаў і не адпачываў, але прыйшло да мяне няшчасьце».
Ты палохаеш мяне снамі і відзежамі наводзіш страх.
Бо ў сьмерці няма памяці пра Цябе, і ў пекле хто будзе славіць Цябе?
Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях)