Ці гавару я няпраўду? Ці паднябеньне маё ня цяміць, што ёсьць ліхотай?
I ён пазнаў яго, і сказаў: «Шаты сына майго. Дзікі зьвер зьеў яго, разьдзіраючы; разьдзёрты Язэп».
Бо ты сказаў: “Слушная рада мая, і чысты я ў вачах Тваіх”.
Ці ж ня вуха разумее словы, і ці ж не паднябеньне пазнае смак ежы?
Бо вуха выспрабоўвае словы, як паднябеньне смакуе страву.
Ці ж нехта будзе есьці нясмачнае, якое не пасолена? Або ці можа смакаваць бялок яечны?
А цьвёрдая страва ёсьць для дасканалых, у якіх праз ужываньне разуменьне спрактыкаванае распазнаваць добрае і ліхое.