Навучыце мяне, а я памаўчу, і калі я заблукаў, растлумачце мне.
Скажу я Богу: “Не асуджай мяне, а пакажы мне, за што Ты мяне так судзіш?
Якія грахі і правіны я маю? Пакажы мне грэх мой і правіны мае.
Вось, чакаў я на словы вашыя, і настаўляў вуха на разумнасьць вашую, пакуль вы шукалі словаў,
Дык выслухай, Ёве, прамову маю і прыхілі вуха на ўсе словы мае.
Чаго я ня бачу, Ты навучы мяне. Калі я зрабіў злачынства, болей гэтага рабіць ня буду”.
Як мы дасьледавалі гэта, так і ёсьць. Паслухай гэта, і сам зразумееш».
Вызваліце мяне з рукі ворага і вырвіце мяне з рукі прыгнятальніка”?
Якія балючыя словы праўды! Але што даводзяць дакараньні вашыя?
І слуга Твой праз іх будзе навучаны. Хто захоўвае іх, [будзе мець] нагароду вялікую.
«Навучу цябе і пакажу табе шлях, па якім ты павінен ісьці, дам табе раду, бо вока Маё над табою».
Як залатыя завушніцы і аздоба са шчырага золата, так мудрае дакараньне для ўважлівага вуха.
Настаўляй мудрага, і ён стане мудрэйшы; вучы праведнага, і ён павялічыць веды.
Так што, браты мае ўлюбёныя, усякі чалавек няхай будзе хуткі, каб слухаць, павольны, каб гаварыць, павольны на гнеў,
бо ўсе мы шмат спатыкаемся. Хто не спатыкаецца ў слове, той дасканалы чалавек, які мае моц, каб зацугляць і ўсё цела.