Ці я маю дапамогу для сябе і ці ёсьць для мяне ратунак?
Тое, што вам вядома, і я ведаю, і я ня горшы ад вас.
Цяпер замучыў мяне боль мой, спустошыў усю грамаду маю.
Вы ня кажаце: “Навошта мы перасьледуем яго?”, нібыта корань справы знойдзены ў-ва мне.
«Як ты дапамог кволаму, і як падтрымаў рамяно бясьсільнае!
Якую ты даў параду нямудраму і выявіў цьвярозы розум для многіх!
Ці цьвёрдасьць камяня — гэта сіла мая? Або ці цела маё з медзі?
Бо пахвала нашая гэткая — сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў прастаце і шчырасьці Божай, не ў цялеснай мудрасьці, але ў ласцы Божай жылі ў сьвеце, а асабліва ў вас.
А кожны няхай выспрабоўвае справы свае, і тады будзе мець пахвалу толькі адносна сябе, а не адносна другога.
