Якая сіла мая, каб вытрываць усё гэта? Або які канец мой, каб цярпліва перанесьці ўсё гэта.
Ці ж не кароткія дні жыцьця майго? Дык прабач Ты мяне, каб крыху прасьвятлела аблічча маё,
Ці Ты пужаеш лісток, які [ветрам] сарваны, і гонішся за сухой саломай?
І я марнею, як спарахнелае дрэва і як адзеньне, якое моль патачыла.
Дух мой зламаны, дні мае спыняюцца, [застаецца] мне [толькі] магіла.
Ці магу спадзявацца, што адхлань будзе домам маім і ў цемры я пасьцялю ложак сабе?
Ці ж я гавару супраць чалавека, і ці ж няслушна маю быць нецярплівы?
«Як ты дапамог кволаму, і як падтрымаў рамяно бясьсільнае!
Ці цьвёрдасьць камяня — гэта сіла мая? Або ці цела маё з медзі?
калі разам зьбяруцца народы і валадарствы, каб служыць ГОСПАДУ.
Распалілася сэрца маё ў нутры маім; ва ўздыханьні маім запалаў агонь, і я прамовіў языком маім.
Дай мне ведаць, ГОСПАДЗЕ, канец мой і меру дзён маіх, якая яна. Дай мне ведаць, які я нетрывалы!