І ўвойдзеш у магілу ў гадах сьпелых, як кладзецца сноп пшаніцы ў час свой.
А ты пойдзеш да бацькоў сваіх у супакоі, і будзеш пахаваны ў добрай старасьці.
I супачыў, і памёр Абрагам у старасьці добрай, стары і насычаны [жыцьцём], і быў далучаны да народу свайго.
Як мы дасьледавалі гэта, так і ёсьць. Паслухай гэта, і сам зразумееш».
Доўгімі днямі насычу яго і дам убачыць збаўленьне Маё».
Ня будзе [той, якая] спароніць, і бясплоднай у зямлі тваёй; лік дзён тваіх Я напоўню.
Страх перад ГОСПАДАМ памнажае дні, а гады бязбожнікаў скароцяцца.
Бо праз мяне памножацца дні твае і дададуцца гады жыцьця твайго.
І ня будзе з таго часу ў ім малога днямі і старога, які б не дапоўніў дзён сваіх, бо юнак памрэ стогадовым, а стогадовы грэшнік будзе пракляты.
Майсей меў сто дваццаць гадоў, калі памёр, але вочы ягоныя не былі прыцьмёныя, і сіла ягоная не пакінула яго.