Раней я чуў пра Цябе толькі вухам, а цяпер вока маё ўбачыла Цябе.
Вось такія канцы шляхоў Ягоных; і толькі слабыя словы мы чуем пра Яго. Хто можа зразумець грымоты велічы Ягонай?»
Абадон і сьмерць кажуць: “Вушамі нашымі мы чулі пра славу яе”.
адкрывае Ён вуха людзям, і палохае іх у зьявах,
І дайшло да мяне слова таемнае, і прыняло вуха маё шэпт ягоны.
Дзеля таго я выракаюся [словаў] маіх, і каюся ў пыле і попеле».
У год сьмерці валадара Узіі бачыў я Госпада, Які сядзеў на пасадзе высокім і ўзьнесеным, а прыполы [шатаў] Ягоных напаўнялі сьвятыню.
І я сказаў: «Гора мне! Бо я загублены! Бо я — чалавек з нячыстымі вуснамі, і я жыву сярод людзей з нячыстымі вуснамі, і Валадара, ГОСПАДА Магуцьцяў убачылі вочы мае!»
ГОСПАДЗЕ, я пачуў вестку Тваю, і спалохаўся. ГОСПАДЗЕ! Справу Тваю ў сярэдзіне гадоў ажыві, у сярэдзіне гадоў зьяві, у гневе ўзгадай пра літасьць.
Бога ня бачыў ніхто ніколі; Адзінародны Сын, Які ва ўлоньні Айца, Той зьявіў.
Гэта сказаў Ісая, калі бачыў славу Ягоную і гаварыў пра Яго.
І хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.
Таму вера — ад слуханьня, а слуханьне — праз слова Божае.