Ён глыбіню водаў разаграе як кацёл, і мора ператварае ў кіпень.
Лотасы хаваюць яго ў ценю сваім, атачаюць яго вербы пры ручаі.
Пад ім вострыя камяні, і ён на вострых камянях ляжыць як у балоце.
За сабой пакідае сьветлую сьцежку, і бездань падаецца сівізною.
«Сыне чалавечы, узьнімі лямант над фараонам, валадаром Эгіпецкім, і скажы яму: “Львянятка народаў, ты прапаў, а быў ты як цмок у моры, пырхаў у рэках тваіх, муціў ваду лапамі тваімі і ўзбураў хвалі ягоныя”.
І мела яна панцыры, быццам панцыры жалезныя, і гук крылаў ейных быццам гук мноства калясьніцаў, [запрэжаных] коньмі, якія бягуць на бітву,