Не палохае яго сын луку, і камень з пушчалкі яму як сена.
Ці ты прымусіш бегчы яго, як саранчу? Велічнае іржаньне ягонае жах наводзіць.
Жалеза лічыць ён за салому, а медзь — за дрэва гнілое.
Доўбня яму як сьцяблінка, і сьмяецца ён з дзіды, што ляціць.
