Подых ягоны распальвае вуглі, і з пашчы ягонай выходзіць полымя.
За тое, што ты злуешся на Мяне і што пыха твая дайшла да вушэй Маіх, Я ўкладу ў ноздры твае колца Маё і цуглі Мае ў вусны твае, і выведу цябе на дарогу, па якой ты прыйшоў!”
З ноздраў ягоных выходзіць дым, як з гаршчка нагрэтага, што кіпіць.
У шыі ягонай начуе сіла, і перад ім жах уцякае.
Ня будзьце, як конь і як мул, якія разуменьня ня маюць, якіх трэба аздобай іхняю, аброцьцю і цуглямі, закілзаць, каб не кідаліся на цябе.
Вось, мы ўкладаем цуглі ў рот коням, каб мець пэўнасьць у іх, і кіруем усім целам іхнім.