«Падперажы, як мужчына, сьцёгны твае. Я буду пытацца ў цябе, а ты тлумач Мне.
Скажу я Богу: “Не асуджай мяне, а пакажы мне, за што Ты мяне так судзіш?
Я хачу гаварыць з Усемагутным і прагну Богу прадставіць [справу маю].
Я б прынёс перад аблічча Ягонае справу маю і напоўніў бы вусны мае нараканьнямі.
«На жыцьцё Бога, Які адкінуў суд мой, і на Усемагутнага, Які да горычы давёў душу маю,
Навошта беднаму даецца сьвятло, і жыцьцё тым, што жывуць з горыччу душы,
Якая радасьць чалавеку, перад якім шлях закрыты і якога Бог атачае цемраю?
Ты стаўся бязьлітасным для мяне і з моцаю бічуеш мяне рукою Тваёй.
Хто мне дасьць таго, хто паслухае мяне? Вось подпіс мой. Няхай Усемагутны адкажа мне! Вось кніга, якую напісаў супраціўнік мой,
Чаму ты спрачаешся з Ім, што Ён не адказвае табе ніводнага слова?
Падперажы, як мужчына, паясьніцу тваю, і Я буду пытацца ў цябе, і ты тлумач Мне.
І адказаў ГОСПАД Ёву з віхуры, і сказаў:
Ці хочаш ты зьнішчыць суд Мой? Ці ты асудзіш Мяне, каб сябе апраўдаць?
Ці ж я — мора, або пачвара марская, што Ты паставіў пры мне варту?
Калі хто захоча спрачацца з Ім, Ён не адкажа яму нават на адно пытаньне з тысячы.
Хто як названы, такое імя ягонае; і вядома, што ён — чалавек, і ня можа ён судзіцца з тым, хто мацнейшы за яго.
З кім Ён раіўся і хто настаўляў Яго, і хто вучыў Яго сьцежцы суду, і вучыў Яго веданьню, і шляху розуму навучаў Яго?
Блізка Той, Які апраўдвае мяне. Хто будзе спрачацца са Мною? Станьма [насупраць] разам! Хто абвінаваўца ў судзе Маім? Няхай падыйдзе да Мяне.
Я паставіў на цябе сіло, і ты схоплены, Бабілон, а ты ня ведаў. Ты знойдзены і схоплены, бо ты паўстаў супраць ГОСПАДА.
«Чаму вы паўтараеце гэтую прыказку ў зямлі Ізраіля, кажучы: “Бацькі елі горкія ягады, а зубы ў сыноў здрантвелі”?
І, атрымаўшы, пачалі наракаць на гаспадара дому,
Ці будзем раздражняць Госпада? Ці мы дужэйшыя за Яго?
Бо хто зразумеў розум Госпада, што будзе [нешта] даводзіць Яму? А мы маем розум Хрыстовы.