Рыканьне ільва і голас ільвіцы сьціхае, зубы львянятаў крышацца.
Я разьдзіраў пашчу крыўдзіцелю і вырываў з зубоў ягоных нарабаванае.
Ён ратуе беднага ад мяча, і бедака — ад рукі нахабніка.
Не палохаюся я многіх тысячаў народу, што абступілі мяне наўкола.
Ён спашле з неба і збавіць мяне ад зьнявагаў таго, хто хоча мяне праглынуць. (Сэлях) Спашле Бог міласэрнасьць Сваю і праўду Сваю.
і ня чуе голасу шаптуна, які заклінаць заклёнамі ўмее.
Божа, скрышы зубы іхнія ў вуснах іхніх! Выбі іклы львянятам, ГОСПАДЗЕ!
пакаленьне, у якога зубы — мячы, а сківіцы — нажы, каб есьці ўцісканых на зямлі і гаротных між людзей.