няхай адпадзе рамяно ад сьпіны маёй, і няхай рука мая адломіцца ад локця.
няхай жонка мая меле для другога, і няхай іншыя прыхіляюцца да яе.
Бо страшнае мне было пакараньне Божае, перад веліччу Яго я не магу ўстаяць!
няхай замест пшаніцы родзіцца мне калючка, а замест ячменю — кукаль!» Скончыліся словы Ёва.
каб забранае было ад бязбожных сьвятло іхняе і зламанае рамяно ўзьнесенае?
Няхай язык мой прыліпне да паднябеньня майго, калі я ня буду памятаць пра цябе, калі не ўзьніму Ерусалім па-над найвышэйшую радасьць маю!