калі Усемагутны быў са мною і вакол мяне — дзеці мае,
О, каб я ведаў, дзе знайсьці Яго, я пайшоў бы да месца жытла Ягонага!
калі яшчэ жыў у днях восені маёй, калі спагаднасьць Бога была ў намёце маім,
калі сьцежкі мае купаліся ў масьле, і са скалы ручаём сьцякаў алей.
Жонка твая ў доме тваім будзе плодная, быццам лаза вінаградная; сыны твае — як галіны аліўкавыя, наўкола стала твайго.
А я сказаў у дабрадзенстве сваім: «Не пахіснуся на вякі!»
Бо Ты — Бог мой, апора мая. Чаму Ты пакінуў мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?
Карона старых — сыны сыноў, і слава сыноў — бацькі іхнія.
У дом банкетаваньня ён увёў мяне, і сьцяг ягоны нада мною — каханьне.
Надзея Ізраіля, ГОСПАД, Збаўца ягоны ў часе трывогі! Чаму Ты быццам чужынец у зямлі і як падарожнік, які расьцягвае [намёт], каб [толькі] пераночыць?
І сказаў ім Ісус: «Ня могуць плакаць сыны вясельля, пакуль з імі жаніх. Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады будуць посьціць.
Вось, Я загадваю табе: “Будзь цьвёрды і мужны, не палохайся і ня бойся, бо з табою ГОСПАД, Бог твой, усюды, куды ні пойдзеш”».
