калі ацэніш золата як парахно, а [золата] Афіру — як камень з ручая,
Афіра, Хавіля і Ёвава. Гэтыя ўсе — сыны Ёктана.
Таксама караблі Хірама, якія прывозілі з Афіру золата, прывозілі з Афіру мноства чырвонага дрэва і каштоўных камянёў.
І ўсе пасудзіны, з якіх піў валадар Салямон, [былі] залатыя. І ўвесь посуд у доме з лесу Лібанскага быў з чыстага золата. Нічога не было са срэбра, бо ня мела яно ніякай [вартасьці] ў часы Салямона,
І не было [тады] ў Эдоме валадара, але намесьнік валадарскі.
І яны прыйшлі ў Афір, і ўзялі адтуль золата чатырыста дваццаць талентаў, і прывезьлі яго валадару Салямону.
Афіра, Хавілю і Ёвава. Гэтыя ўсе — сыны Ёктана.
А ахвярнік, які зрабіў Бэцалеэль, сын Урыі, сына Хура, застаўся там перад Сялібай ГОСПАДА; і шукалі яго Салямон і царква.
І таксама слугі Хурама і слугі Салямона, якія прывозілі золата з Афіру, прывезьлі дрэва сандалавае і камяні каштоўныя.
І зрабіў валадар срэбра ў Ерусаліме як камяні, і кедры зрабіў як сікаморы, якіх мноства ў Шэфэлі.
тады Усемагутны будзе золатам тваім і бліскучым срэбрам для цябе.
Ці ў золаце я меў спадзяваньне? І ці золату чыстаму я казаў: “Надзея мая”?
Ці цешыўся я дзеля мноства багацьцяў маіх, што рука мая столькі прыдбала?
Усё адзеньне Тваё — [быццам] міра, альвас і касья; у палацы з косьці слановае [граньне] на струнах вяселіць Цябе.
І Я зраблю мужа каштоўнейшым, чым золата найчысьцейшае, і чалавека — [каштоўнейшым,] чым золата з Афіру.