“Сапраўды вынішчаны супраціўнік наш, а багацьце іхняе спаліў агонь”.
І ГОСПАД лінуў на Садом і Гамору дождж серкі і агню ад ГОСПАДА з неба,
Ці не за чужых ён нас мае? Бо ён прадаў нас, і еў, зьядаючы срэбра нашае.
І калі ён яшчэ гаварыў, прыбег іншы і сказаў: «Агонь Божы зыйшоў з неба і папаліў авечак і слугаў. Я адзін ацалеў, каб паведаміць табе пра гэта».
Ня выберацца ён з цемры, і сьпёка спаліць парасткі ягоныя, і вецер абаб’е першацьвет ягоны.
Цемра захаваная для яго, і будзе паліць яго агонь, які ніхто не разьдзьмухвае, і тое, што засталося ў намёце ягоным, будзе зьнішчана.
Такая доля перад Богам чалавека бязбожнага і спадчына, прызначаная для яго Богам».
Прыгадай, ці загінуў хто нявінны, або ці былі зьнішчаны справядлівыя?