Салодкімі яму будуць груды зямлі, бо за ім ідуць усе людзі, і перад ім — безьліч.
У поце аблічча твайго будзеш есьці хлеб, аж пакуль ня вернешся ў зямлю, бо з яе ты ўзяты, бо пыл ты і ў пыл вернешся».
У брамы адхлані зыйдзе яна, і разам са мною ў парахне супачыне».
Яго прынясуць да магілы, і пра дамавіну ягоную задбаюць.
Падняліся яны трохі, і няма іх, і паніжаны, і прападаюць, і зрэзаныя яны як каласы.
і вельмі радуюцца і цешацца, калі знойдуць.
Ведаю, што Ты на сьмерць вядзеш мяне, і ў дом, дзе зьбярэцца ўсё жывое.
Пакаленьне адыходзіць і пакаленьне прыходзіць, а зямля на вякі трывае.
і вернецца парахно ў зямлю, чым яно і было, а дух вернецца да Бога, Які даў яго.
Няма чалавека, які мае ўладу над ветрам, каб утрымаць вецер, і няма ўладара над днём сьмерці, і няма звальненьня ў гэтай вайне, і не ўратуе беззаконьне таго, хто мае яго.
І як усім людзям вызначана раз памерці, а пасьля гэтага — суд,