Ён сьцягнуў з мяне славу маю і забраў карону з галавы маёй.
Ён робіць босымі дарадцаў і ў судзьдзяў адбірае разум.
Ён робіць босымі сьвятароў і магнатаў скідае.
Зрэбніцу апрануў я на скуру маю і схіліў да зямлі галаву маю.
А цяпер сьмяюцца з мяне маладзейшыя за мяне днямі, бацькоў якіх я грэбаваў пакласьці разам з сабакамі пры авечках маіх.
Але Ты пакінуў і пагрэбаваў, адвярнуўся ад памазанца Твайго!
Ты пагардзіў запаветам са слугою Тваім, кінуў на зямлю дыядэму ягоную.
Ты назад павярнуў джала мяча ягонага і ня даў перамогі ў вайне,
бо багацьце ня вечнае, і ці ж дыядэма [перадаецца] з пакаленьня ў пакаленьне?
А вы будзеце называцца сьвятарамі ГОСПАДА, і будуць вас называць слугамі Бога нашага. Вы будзеце спажываць багацьці народаў і будзеце аздобленыя славай іхняй.
Звалілася карона з галавы нашай; гора нам, бо мы саграшылі.
Слава Эфраіма, як птушка, адляцела; [ня будзе] ані нараджэньня, ані ўлоньня, ані зачацьця.