Цяпер замучыў мяне боль мой, спустошыў усю грамаду маю.
Абрыдла мне жыцьцё маё, стану я наракаць на сябе і гаварыць у горычы душы маёй!
Насьміхаюцца нада мною бліжнія мае, да Бога ліе сьлёзы вока маё.
Адвярнуў Ён братоў маіх ад мяне, і знаёмыя мае, быццам чужыя, адыйшліся ад мяне.
Там злачынцы больш не шалеюць, а змораныя працай там адпачываюць.
Ці я маю дапамогу для сябе і ці ёсьць для мяне ратунак?
Я страціў надзею, ня буду больш жыць; даруй мне, бо дні мае — марнасьць.
так і я меў месяцы мучэньняў і лічыў цяжкія ночы свае.
Госпад ГОСПАД даў Мне язык вучня, каб Я ведаў, як падтрымаць зьняможанага словам бадзёрым. Кожную раніцу Ён абуджае вуха Маё, каб Я слухаў Яго, як вучань.
Таму Я ўдару цябе хваробаю, спустошу цябе за грахі твае.
