Асуджаюць цябе вусны твае, але ня я, і губы твае сьведчаць супраць цябе.
І сталася, калі слуга твой рабіў гэта і гэта, ён зьнік». І сказаў яму валадар Ізраіля: «Такі прысуд твой, ты сам яго назваў».
Звузяцца крокі моцы ягонай, намер ягоны здрадзіць яго.
Пахавай іх разам у пыле, і абліччы іхнія закрый цемраю.
Хто той, які хавае параду бяз веданьня? Сапраўды, я гаварыў, і не разумеў. Гэта рэчы, цудоўнейшыя за мяне, і я ня ведаю іх.
Калі б я хацеў сябе апраўдаць, вусны мае асудзяць мяне. І калі б я выявіўся нявінным, Ён прызнае мяне вінаватым.
І стрэліць Бог у іх стралою, зьнянацку атрымалі яны ўдар,
Бо паводле словаў сваіх будзеш апраўданы і паводле словаў сваіх будзеш асуджаны».
Тады першасьвятар разьдзёр шаты свае, кажучы: «Ён блюзьніць! Якую яшчэ маем патрэбу ў сьведках? Вось, цяпер вы пачулі блюзьнерства Ягонае.
Той жа кажа яму: “Паводле вуснаў тваіх буду судзіць цябе, злы слуга. Ты ведаў, што я — чалавек строгі, бяру тое, што не лажыў, і жну тое, што ня сеяў.