Ён бадзяецца, [шукаючы] хлеба, і дзе ён? І ён ведае, што падрыхтаваны для яго дзень цемры.
Калі будзеш абрабляць зямлю, яна ня будзе больш даваць табе сілы свае. Выгнанцам і ўцекачом будзеш на зямлі».
Ён ня верыць, што можа вырвацца з цемры, яму прызначана ад мяча загінуць.
Палохае яго бяда, і мучэньне на яго нападае, як валадар, падрыхтаваны да бою.
Ня выберацца ён з цемры, і сьпёка спаліць парасткі ягоныя, і вецер абаб’е першацьвет ягоны.
Зьнікае ад голаду дужасьць ягоная, і загуба падрыхтаваная рэбрам ягоным.
Прагоняць яго са сьвятла ў цемру, і ўвесь сьвет будзе гнаць яго.
Няхай будуць выгнаныя як выгнанцы сыны ягоныя, і няхай жабруюць і шукаюць [хлеба] на руінах сваіх!
Увечары яны вяртаюцца, выюць, быццам сабакі, і горад абыходзяць наўкола.
Бадзяючыся, бадзяюцца яны, каб што зьесьці; і не насыціўшыся, будуць жыць.
Не дазволіць ГОСПАД галадаваць душы праведніка, але адкіне жаданьні бязбожнікаў.
Усё зрабіў ГОСПАД дзеля Сябе, і нават бязбожніка на дзень ліхі.
Бо калі шмат гадоў жыве чалавек, няхай радуецца з іх усіх, і няхай памятае пра дні цемры, бо будзе іх шмат. Усё, што надыйдзе — марнасьць.
Мы выцягнулі руку сваю да Эгіпту і да Асірыі, каб насыціцца хлебам.
Прыносім хлеб свой, наражаючы душу сваю на меч у пустыні.
дзень цемры і змроку, дзень хмары і імглы. Як зараніца рухаецца па гарах, [так] народ шматлікі і дужы. Падобнага да яго не было спрадвеку і пасьля яго ня будзе аж да гадоў пакаленьня і пакаленьня.
Хіба ня ёсьць дзень ГОСПАДА цемрай, а не сьвятлом? Ён — цемрадзь, і няма бляску [сьвятла] ў ім.
Дзень гневу дзень гэты, дзень нядолі і бядоты, дзень загубы і спусташэньня, дзень цемры і змроку, дзень хмары і імглы,
але нейкае жахлівае чаканьне суду і жару агню, які мае пажэрці супраціўнікаў.