і калі састарэе ў зямлі корань ягоны, і пень ягоны ў пяску спарахнее,
Бо нават дрэва мае надзею. Калі яно было сьсечанае, дык зноў адрасьце, і парасткі свае пускаць не пакіне,
ад вільгаці вады яно зазелянее і пусьціць галінкі як маладая расьліна.
Ажывуць памёршыя Твае, і пазабіваныя ўваскрэснуць. Абудзіцеся і сьпявайце, вы, што ляжыце ў парахне, бо раса Твая — раса сьвятла, і зямля аддасьць памёршых сваіх.
Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то застанецца адно, а калі памрэ, то прыносіць шмат плоду.
Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ.